پرسش عارفی از یکی از اغنیا

پرسش عارفی از یکی از اغنیا

     یکی از عرفا روزی از یکی از اغنیا پرسید:دنیا را دوست داری؟گفت:بسیار.پرسید:برای بدست آوردن آن کوشش می کنی؟ گفت :بلی .سپس عارف گفت:در اثر کوشش،آن چه می خواهی بدست آوری؟

     گفت:متاسفانه تاکنون به دست نیاورده ام.عارف گفت:این دنیایی که تاکنون با همه ی کوشش هایت آن را به دست نیاورده ای،پس چطور آخرتی که هرگز طلب نکرده و در راه وصول به آن نکوشیده ای به دست خواهی آورد؟

     دنیا طلبیدیم ،به جایی نرسیدیم یارب چه شود آخرت ناطلبیده                                                                                                             

توشه اخرت

یکی از یاران پیامبر در مدینه نخلستان و باغی داشت بسیار مصفا و زیبا که همه در مدینه از آن سخن میگفتند ،در آن چشمه آب صافی بود که هر موقع پیامبر به آن باغ میرفت از آن آب میل میکرد و وضو می ساخت و علاوه بر همه اینها آن باغ در آمد خوبی برای ابو طلحه داشت پس از نزول آیه ٩٢آل عمران (شما هرگز به مقام نیکوکاران و خاصان نخواهید رسید مگر آنکه از آنچه دوست میدارید و بسیار محبوب است در راه خدا انفاق کنید ) به خدمت پیامبر رسید و عرض کرد ：میدانی که محبوبترین اموال من همین باغ است و من میخواهم آن را در راه خدا انفاق کنم تا ذخیره ای برای رستاخیز من باشد پیامبر فرمود ：آفرین بر تو آفرین برتو این ثروتی است که برای تو سودمند خواهد بود ،سپس فرمود من صلتح میدانم که آن را به خویشان نیازمند خود بدهی و ابو طلحه دستور پیامبر را عمل کرد. 

زبیده همسر هارون الرشید قرآنی بسیار گران قیمت داشت که آن را با زر و زیور و جواهرات تزیین کرده بود و علاقه فراوانی به آن داشت یک روززز هنگامی که از همان قرآن تلاوت میکرد به آیه ٩٢آل عمران رسید با خواندن آیه در فکر فرو رفت و با خود گفت هیچ چیز مثل این قرآن نزد من نیست و باید آن را در راه خدا انفاق کنم کسی را دنبال جواهر فروشان فرستاد و تزیینات و جواهرات آنرا فروخت و بهای آن را در بیابانهای حجاز برای تهیه آب مورد نیاز بادیه نشینان مصرف کرد که میگویند امروز هم بقایای آن چاها وجود دارد و به نان او نامیده میشود.